At the other side

En na een aantal dagen is het dan zo ver. Hier is mijn eerste reisverslag aan de andere kant van de grote oceaan. En dan is inderdaad de vraag waar moet je beginnen met vertellen? Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee. Het afgelopen jaar heeft voor mij in het teken gestaan van veel regelen, papierwerk, stress en ander organisatie werk om dan toch maar eens te gaan studeren en werken in the USA. En nu is het zo ver. Ik zit hier in de zon bij mijn hostel in januari terwijl ik besef dat het nu in Nederland koud is en jullie waarschijnlijk met een warme trui aan een goede bak koffie zitten.

Eerst maar eens uitleggen waarom ik naar Florida ben gegaan in de Verenigde Staten. Het zit namelijk zo, ik ben ooit een keer met familie naar Disneyland Parijs geweest toen ik 9 jaar was. Schijnbaar heb ik toen geroepen dat ik wel even bij Disney nieuwe achtbanen zou gaan maken en even daar alles zou gaan regelen. Om ook nog maar terug te komen op het moment dat ik door de winkelstraat van Baarn liep met een groot bord: "Bezoek MIAMI voor maar ..... euro" Waar ik vervolgens antwoord op gaf: Oo cool pap daar wil ik ook wel eens heen, mijamie... (want ja zo sprak ik dat toen nog uit). Ondertussen weet ik wel beter en zit ik echt in mijn korte broek in Florida en ga ik stage lopen en studeren bij Walt Disney World en heb ik het voor elkaar om daar een kijkje te kunnen nemen achter de schermen.

De reis naar Amerika is goed verlopen, ik was gelukkig niet alleen want Floor, Ashwin en Ronald waren aan mijn zijde en binnen negen uur waren we eindelijk op de plek van bestemming. Orlando Florida, Het idee tijdsverschil is me goed meegevallen en jullie leven voor mij nu in de toekomst en ik het verleden voor jullie. Zo simpel is het!

Aangekomen op het vliegveld moesten we richting de douane en dat viel gelukkig allemaal mee totdat ik aan de beurt was en mee moest komen om maar eens uit te gaan leggen wat ik kwam doen in Amerika. Zo gezegd zo gedaan, en na een gesprek over koekjes die ik meegenomen had en een officieel visum mocht ik toch nog naar binnen! Gelukkig.. Backpack op de rug, springen in een giga grote taxi die bij ons gerust twee banen in zou nemen op de snelweg (ik overdrijf nooit als je dat soms denkt) en aangekomen in ons Hostel zijn we gelijk maar naar de Pizzahut gegaan en hebben we gelijk maar wat gegeten. Nou kennen jullie waarschijnlijk allemaal de verhalen over de verhouding van eten met Amerika en Europa en ik kan je vertellen, ze zijn allemaal waar. Bestel je hier een medium size, dan heb je in Nederland een xxl menu. Doen we dus niet meer! Tenzij ik rollend uit het vliegtuig wil komen in Nederland.

Verder is het onmogelijk moeilijk om uit te leggen via woorden wat je meemaakt en beleeft hier in de States. Alles is groter dan groot en breder dan breed. De gemiddelde Amerikaan groet je bij binnenkomst in een winkel met: "Hi, how are you doing" Waarop ik reageer: "Hi, I am fine!", ondertussen verwacht ik een aangenaam gesprek, maar vergeet het maar! It is just a sentence for saying Hi! Ondertussen ben ik al gewend aan het feit dat je gewoon:"Hi, I'm fine" kan zeggen.

De eerste paar dagen zijn we goed doorgekomen met de nodige frustraties rondom het monopoly geld: De Dollar, een systeem is er namelijk niet en het openbaar vervoer in Nederland is awesome. Dat besef ik nu ook pas! NS alle hulde, zal nooit meer klagen over vertraging.

Morgen gaan we inchecken bij ons residence in Florida bij Walt Disney en dan beginnen we met de training en het werken. Er is nog zoveel meer om te vertellen maar beelden zeggen soms meer dan woorden. Check daarom ook zeker mijn Facebook met alle foto's in een album! Dan heb je toch nog een beetje een idee hoe het met mij gaan hier in het ongelofelijke grote land, The United States.